2pac

bu adamı bana sevdiren kişi dayımdı. 12-13 yıldır dinliyorum bu adamı. dayım n.w.a ve 2pac'ın hayranıydı ve bana küçükkende şarkılar dinletirdi. sonradan merak sardım 2pac'a, araştırmaya başladım, dinlemeye başladım hatta internette ilk kez resmini gördüğümde basketbolcu sanmıştım. 2004'lerden sonra sıkı sıkı hayranı oldum, odamın her yerinde posterleri, çekmecemde 2 tane orjinal albümü * * vardı. bandanamı onun bağladığı gibi bağladım. death row kolyesini aldım. bu adamın neyden bahsettiğini, neye karşı olduğunu biliyorum. thug life felsefesi hayat felsefem olmuştu. onunda eazy-e gibi illuminati tarafından öldürüldüğünü biliyorum. herşeyden iyisi, bu muhteşem insan, gettodan çıkıp kendi sözleriyle ünlü olan bir efsane. şarkılarını hep anlayarak dinledim, anlamadığım yerlerde lyrics açıp baktım. hatta geçen sene sağ koluma dövmesini bile yaptırmayı düşündüm. ben kendisi gelmiş geçmiş en iyi sanatçı olarak gördüm, onu heryerde kötüleyen metalci, rockçı bebeleri adam yerine koyup tupac'ı savundum. yalnız kaldığım dönemlerde, mutsuz olduğum dönemlerde onun şarkılarını dinledim. hatta bir kere kötü bir dönemden geçerken, ruhsal olarak çöküşe geçtiğimde, ciddi ciddi intihar etmeyi düşünmeye başladığım vakit, life goes on şarkısını dinleyip vazgeçmiştim. benden kilometrelerce uzakta bile olsa, bu adamın bendeki değeri çok büyük, abim gibi, dostum, kardeşim gibi. bugüne kadar bandana bağlamamı görerek kendini zenci sanıyor özenti şeklinde eleştiriler aldım çevreden olsun arkadaşlarımdan olsun. umrumda değil, bu adamı çok seviyorum, gerisi önemli değil, onu örnek aldım, gerisi önemli değil. onun hakkında herşeyi öğrendim nerdeyse, daha da öğrenmeye çalışıyorum. tupac'ın diğerleriyle karşılaştırılmasına da sonuna karşıyım çünkü ne eminem, ne dr. dre ne de snoop dogg kim ki bu adamın yerini alıcak?

büyük üstat, huzur içinde yat. seni hiç bir zaman unutmayacağım.