çok dertliyim lan bakın az

en zor olanı biz mi seçeriz yoksa onlar mı bizi bulur?
bir hayat mutluluğu yaşamaya ne kadar yakındır?
tam karşına almışken onu neden her elini atışında bir boşluk hissi yaşarsın?
kederler midir bizi büyüten yoksa sadece büyür müyüz biz de öylece
bir bebek acıyı ne kadar hissedebilir ki
oysa büyüdüğünde iliklerine kadar sarsılacağını bilemezken
biz en çok neye acırız
birbirimize mi? hayvanlara mı? doğaya mı?
yoksa kendimize mi?
ben hep kendime acırım
çünkü her keşkem benim kırgınlıklarımdır
keşkelerinden vazgeçemediğin bir hayat
ne kadar sürdürülür?
çünkü geriye dönüşlerim zordur
biten bir şey midir ? yoksa başlayacak olan mıdır?
kim karar verebilir ki buna?
o an geriye dönebilseydin
acının en dibini mi görecektin cehennemde
yoksa mutluluğu mu yaşayacaktın şu gök mavisinde
bu da bir keşke değil mi ?
hep ileriye bakmaktan yorulmadık mı?
sadece bakmaktan
oysa tüm düşüncemiz o keşkelerde saklı kaldı
bizi yaraları
her bir adımda
biz Ahmet Kaya'nın da dediği gibi bahçede oynayan o mavi çocuk ne zaman olacağız?
Ve biz umutlarımızın tükenmesini beklerken bile umut dolu olmaktan ne zaman
Vazgeçeceğiz?