deniz koydum adını

nerede kendini bilmez çocuklar
bir sabah öylece çekip gittiler
çınladı alkışlar kör sokaklarda
yankısı kime kaldı

deniz koydum adını
kederi bende kaldı
uzak köyler kurdum birbirine
denizine aldandım

acının surlarında ateşler yaktık
vuruldu şehirler soluksuz kaldı
kendine çekildi bütün zamanlar
gölgeler orada kaldı

deniz koydum adını
kederi bende kaldı
uzak köyler kurdum birbirine
denizine aldandım

çılgın zamanlarda yaşamak bize düştü
ölümün acımasızlığı her zamankinden beter
gidenler gelenler düşenler
ah zamanın sonsuzluğunu anlamayanlar
düştük yola
güzel şeyler bulmak umudu ile
ışıkları ile büyük şehirler yol oldu bize
iz sürdük yanlızlığa