bir kaybedenin başarı hikayesidir gelin

(bkz: flashforward)

yaklaşık 1 saat öncesine kadar azrailin nefesini ensemde hissediyordum. kulaklığım cebimde olmasa, o radyo kanalına tamamen tesadüfi olarak denk gelmesem belki de şu an aranızda yoktum. tanrının varlığını kanıtlama çabalarından biriydi bu benim gözümde.

bana devam et diyordu. dizilerde " move on " diye bi motto vardır muhakkak karşılaşmıssınızdır. bende aynen öyle yaptım. o an tamamen hissiyata bağlı olarak esrayı aradım ve görüşmek istediğimi söyledim. hiç diretmeden tamam bize gelebilirsin ev serbest dedi. gerçi olcay amcanın olup olmaması beni zerre kadar ilgilenmiyordu tek düşüncem esraya neden sorusunu sormaktı.

yaklaşık 2 saatlik bir yürüyüşün ardından esralardaydım. kapıyı açar açmaz sarılması beni şaşırtmıştı.

esra dur sakin ol ciks havamda degilim.
of alan bi kerede duygusal olsan nolur.
zamanında çok duygusaldım bi faydasını görmedim.
bileklerini kesmiş imajı vermek için mi sargı yaptın ?
tabi ki evet bileklerimi kesip 2 saat sonra yanına gelecek halim yok heralde.

ironiyi anlamıştı hemen sargıları çözmeye çalıştı. nedenini bilmiyorum karşı koymadım. belki acıtasyon yapmak istedim. ağlamaya başlamıştı. neden dedi ?

kahve varmı esra ?
geç salona ben getiricem bi yarım saatlik işimiz var.

salona girdim. kimi görsem beğenirsiniz. mete ve beni döven 2 arkadaşı. bi anda beni etkisiz hale getirip ellerimi bağladılar. olacakları az çok hayal edebiliyorsunuz. ince ama uzun damarsız ama bi o kadar etkili yannanlarını sıcacık anüsümden içeri sırayla yerleştirmeye başladılar. şu an esradan ayrıyım ama mete ve arkadaşlarıyla cinselliğe dayalı seviyeli bi ilşkimiz var. çok mutluyuz. bu da böyle bi anımdır.