dert i olan panplarım anlatsın dinleyelim

yazayım bari, belki biraz yatışırım.
kız sevmiyor lan beni, konuşmak bile istemiyor. anladık, sevgilin var ama böyle de yapılmaz ki! sen demedin mi arkadaş olalım. diye. ben de ona göre davranıyorum, yavşamıyorum. e o zaman neden konuşmuyorsun benimle? selam verdiğimde neden biraz daha güler yüzlü olmuyorsun? biraz da sen konu açsan ölür müsün? her zaman birileri var yanında ve bu yüzden yanına gelemiyorum. arkadaşların da beni sevmiyor, bunun farkındayım. demedim mi ben sana? neden selam vermiyorsun lan? yalvarayım mı yani? yalvarayım mı? insanı ağlatmaktan mı hoşlanıyorsun anlamadım ki. insan bu kadar mı vurdumduymaz olur. ulan şunları ona söyleyemiyorum ki! çünkü onun hayatında yerim yok ve en ufak bir hatamda beni silmek onun için hiç problem olmaz. kahretsin, neden sevdiğim kadınlar beni sevmez de benim sevmediğim kadınlar beni sever? işte durumumu açıklayan gibtiritaktan cümle bu. kendime şöyle bir bakıyorum, acaba malın teki miyim diye. hayır, değilim. kafam gayet iyi çalışıyor, bilinçli bir birey olduğumu da düşünüyorum. öğrenmeye istekliyim, kitap okumayı seviyorum. böyleyim işte, salak falan değilim. artistlik yapmak gibi olmasın ama tipsiz de değilim, genelde beğenilirim. peki neden sevilmiyorum? amk neden? birazdan bilal erdoğan'a bağlayacak gibi hissediyorum. sussam iyi olacak, içimi de döktüm zaten. amk amk amk! ne noktalamaya ne de cümle yapısına dikkat ettim, hepsinin amk. başıma ne geldiyse fazla düşünmekten geldi, bu dünyada mal olmak gerek herhalde. ya da duyguların olmayacak, aşık olmayacaksın, kadınlara gibilecek bir varlık olarak bakmak gerek herhalde. gibeyim böyle işi.