çaresizlik nedir beyler ciddi ciddin yazıyoruz

bugün, dünya üzerinde çaresizliği en iyi anlatabilecek insanlardan biri benim. çaresizliği yaşadım. daha fenası, çaresizliği gördüm arkadaşımın gözlerinde. bakma bana ağlarım dedim. baktı. gittim içeri sonra. internete girdim. heriflerle yazıştım. dünya üzerindeki tek derdim tasam gibişmiş gibi davrandım. zaten ne zaman canım sıkılsa öyle davranıyorum. sonra yanına döndüm onun. üstünü örttüm. bitki çayı yaptım.

çaresizlik umutsuzluk değil asla. hep umut var. umut tehlikeli ama. insanı deli edebilir. bazen öyle deliriyorum, öyle sıkılıyorum ki kendimden, otobüse biniyorum. terapi gibi. depresyonun dibindesin ama, otobüs öyle rahatsız ki ruhunun rahatsızlığını bile duymuyosun. illa ağlayan bi çocuk, yüksek sesle telefonda konuşan bi amca var. bazen otobüse binecek de param olmuyo. fakirim olm ben yalan yok işte. yürüyorum o zaman. kanser filan olsam keşke diyorum. o zaman kendimi öldürmek zorunda kalmam. o kadar bile cesaret yok içimde. dahası, ölmeye bile üşeniyorum.

insanın hiçbir şeyi olmasın. fasfakir olsun. besbekar olsun. çaresiz olsun. ama arkadaşı olsun. kendin gib gibi bi durumun içinde çırpınsan bile arkadaşının gib gibi bi durumda olduğunu görünce gazlanıyosun çünkü. kendi derdinden utanıyosun. lan ne derdim var benim de be diyosun. ölsem gitsem lan yeter artık dediğinde, gecenin dördünde mesaj atıp neyin var diyenin oluyor çaren olmasa da. arayıp boşver açılsa da çıkmaz diyenin oluyor. ukdelerini hatırlatıyor sana.

napalım, açılsa da çıkmaz. güzel bir sabaha uyanmayacağım besbelli. ama güzel rüya görürüm belki. bir de arkadaşlarım var tabi. iyi ki varlar lan, hepsini seviyorum. yarın öbür gün böbrektir karaciğerdir lazım olursa veririm onlar için. başka da bi gib yapamam sanıyorum ki.