1. 1.
    0
    Ama günler geçtikçe iş taka sardı. Acı ızdırap ne ararsan var. içime kapandım. insanlarla mecbur kalmadıkça muhattap olmuyordum. Arkadaşlarımla hep arama mesafe girdi.

    istanbulda son buluştuğumuz gün kadıköy sahildeyken bi kafede bademin sensiz kalacak bu şehir şarkısı çalıyordu. Ertesi akşam denizliye döneceltim istanbulda son buluşmamızdı ayrılık vakti gelmiş vapura doğru yürüyorduk. Şarkıyı duyunca ağlamaya başlamıştı bize nazire yapıyolar sanki diye. Yan dairede sürekli inna rihanna falan dinleyen 2 eleman vardı. Balkona çıktım. Son ses o şarkı çalıyor. O gün geldi bi an aklıma. Zaten aşk acısı çekiyordum. Bizim ev 5. kat ve ben balkondan aşağı bakıyorum acaba atlasam ölür müyüm yoksa sakat kalıp ailemin başına bela mı olurum diye. O gün aklımdan intiharı geçirdiğim ilk ve tek gündür.
    ···
   tümünü göster