yok mu derdime ortak olacak kimse

dün bu saatlerde soma'daki katliamı öğrenir öğrenmez soma'ya gitmek amacıyla hazırladım. son anda akut'tan arkadaşımla görüşerek bilgi aldım. kendisi ihtiyaç halinde yola çıkmak için telefon beklediğini, sivil toplum kuruluşlarının katliam alanında olduğunu, olay yerinin çok kalabalık olduğunu söyledi. ben de kalabalığı arttırmamak için evde kalarak sabaha kadar gelişmeleri takip ettim. bu yaşıma kadar böyle büyük bir üzüntü yaşadığımı hatırlamıyorum. yiyemiyorum, içemiyorum, gülemiyorum, yazamıyorum, okuyamıyorum hatta artık ağlayamıyorum bile... yüzlerce emekçi kazaya değil cinayete kurban gitti, yüzlerce aile dağıldı perişan oldu, peki ne için? açlık sınırında yaşamak için mücadele veriyordu kurbanların hepsi, hayatta kalma mücadelesi verdikleri için öldüler. aklımda tek soru ve bunu size de danışmak amacıyla bu satırları yazıyorum; olan oldu şimdi ne yapmalıyız? bizlerin üstümüze düşen ne?