babasının tabutu başında

dimdik ayaktaydı. gösterdiği olgunluk 17 yaşında bir gence bol geliyordu. aşikârdı. yanı başındaki abisinin dik durmaya çalışmaktan bükülmüş dizlerine kayıyordu ara sıra gözleri. ama hiç eğilmiyordu. bunu da aşacağız diyordu sanki içinden, nasıl aşılacaksa... ağaçların dallarından düşen tohumları çırpıyordu ara ara tabutun üzerinden. yeminliydi, bugüne kadar bir leke getirmediği babasının cenazesini de tertemiz taşıyacaktı. büyüksün çocuk. sen bu acıyla dik durmaya çalışırken biz arsızlık peşindeyiz. hakkını helâl et. dün vefat eden bir komşumun bugün cenazesinde gözlemlediklerim. şimdi birbirimize ağza alınmayacak hakaretler, küfürler etmeye devam edebiliriz. hala mideniz kaldırıyorsa...