obsesifseniz hayat cok zor panpalar

24 yasındayım ne bir kız arkadasım oldu ne de adam gibi cevrem. ehliyetim bile yok dusunun. 1 ay once intihar ederken ailem engel oldu. buyuk bir felaketin esliğinden dondum. o gunden bu gune birsey değişmedi ama biraz olsun iyiyim. sinir krizleri gecirdiğim zaman kontrol altına alınıyorum. tedaviler merhem olmuyor hastalığıma. ama yine de ot gibi evde yasamayı kendime yediremiyorum. kıskanıyorum artık sokakta el ele yürüyen çiftleri kahkaha atan arkadasları gorunce. yapacak birsey yok ama belki bir gün hersey değişir umuduyla devam ediyorum yasantıma. siz siz olun sağlığınızın kıymetini bilin.