assassins dergahındaki yıllarımı anlatıyorum

yatakhaneye girdiler. yatakhanelerini gören koridorun sonundaki köşeye saklanıp gözetlemeye başladım. saat daha erkendi. harekete geçmek için herkesin uyumasını bekleyecveklerdi, bu tahminim kesinlikle doğruydu. en az üç saat burada bekleyecektim. bekledim. birileri gelip geçerken duvara yaslanıyor ve cebimdeki kağıt parçasını okuyormuş gibi yaparak yüzümü kapatıyordum. bir süre sonra etraf iyice tenhalaştı ve sessizleşti. ve bu gün takip ettiğim ikili sessizce yatakhanenin kapısından çıktılar. benim bulunduğum tarafın tam tersinde bulunan merdivenden aşağı inmeye başladılar. ben de kendi tarafımdaki merdivenden inerek onları takip etmeye başladım. en son bahçeye indiler. kafam karışmıştı. çünkü okuldaki önemli birisini öldürmek için kalenin üst katlarına, eğitmen ve öğretmenlerin kaldıkları yerlere çıkmaları gerekiyordu. bahçeye çıkınca kalenin kapısına doğru ilerlediler. etraf karanlıktı, görülmeden rahatça onları takip edebiliyordum.