skeyim böyle dünyayı

az önce facebook'ta gezerken orta okuldan bi arkadaşımın profiline girdim. eleman hiç değişmemiş hala topik, gülümseme yüzünden hiç ekgib olmayan kısa saçlı biri.şu an izmirin en güzel özel okullarından birinde son sınıf okuyor. resimlerine girdim kendi kendime sevindim be.inanın hiç kıskanmadım yapmam ki ben öyle şeyler. ailesine baktım, italyayı,macaristanı ailecek gezmişler, mangal yaparken fotoğrafları, lüks otellerde fotoğrafları var. okuldan arkadaşlarıyla gezmişler tozmuşlar, istanbulda bilmemne akvaryumunda köpek balığı resmi koymuş. birde kendi hayatıma bakıyorumda,ben niye yaşıyorum ki?hayatımızı değiştiren ince bir çizgi var aramızda. onun gittiği yerlere ben de gidebilirim, bende gezebilirim.o köpek balığı fotoğrafını bende çekebilirim. bunlar sadece hayaller. bırak kimi kandırıyorum benim babam alkolik ama öyle karısını çocuğunu döven tiplerden değil. sessizce içer babam tüm sıkıntılarını unutmak için, benimde hoşuma gider aslında içmesi. kafayı bulduktan aksayarak sızması. keşke zengin olsaydık bizde gezseydik dünyayı,şu gibik evdeki yas havası bitseydi bir zamanlığına. annem desen şu an manisada hastahanede. kız kardeşim engelli en azından şu an için 3 tane amelliyat geçirdi 12 yaşına kadar yürüyemeyecek annanem nereye kadar dayanıcak ta onu büyütecek.ben desen beni tanımlamak için sadece gölge demek yeter.ne arayanım var ne de soranım,ne sevdiğim bir insan var nede sevenim, dalgalanan bir bayrak gibiyim ben aslında, herkesden uzak,tek başına işini gören, insan içine karışmak zorunda olduğu zaman aşağı çekilen, ardından yine eski yerine geri dönen yapa yalnız biriyim. halim ne olacak hiç bilmiyorum, belki okur büyük adam olurum, doktor veya mühendis. belkide hırsız, keş veya işsiz bir tinerci zaman göstericek bunu tek sığınma noktam olan zaman...
keşke o köpek balığının fotoğrafını bende çekebilseydim. çok kötü açıdan almış.