baba

babam öldü ben daha da eksildim

hayata karşı şampiyonluk maçını oynarken kendi sahanızda gol yemek gibidir babanın vefat etmesi, demorolize olursunuz ne yapacağınızı bilmeden oradan oraya savrulursunuz.sen gidince ben 1-0 yenik duruma düştüm baba.

olgun olmak veya olmaya çalışmak yetmiyor. sarsılmamak, savrulmamak, incinmemek yetmiyor bir şekilde arkadaşının bile sana “baba naber ya ?” sorusuna bile bozuluyor insan elimde değil babam ölmüş olum benim. belli etmemeye çalışmak, umursamamak şu anda yaptığım en iyi olay galiba yada canım yanımda sığınabileceğim bir limanın olmaması…

hiç başıma gelmeyeceğini düşünürdüm, düşündüm. sonsuza kadar babamın beni kanatlarının arasında koruyacağını sanırdım, sandım. babamı kanser öldürdü beni şu an yiyip bitirende onun özlemi, çok ağır bir küfürdür aslında babanın ölmesi dibini görmediğin denize tüpsüz dalmak gibi.

şimdi hayat 4 bir yanımı kuşatmış, yalnızlık o kadar haince saldırıyor ki kendimi savunamıyorum, teslim olmak için artık geçerli bir sebebim var, gardım düştü. içimde kurduğum şehirler yıkıldı ben kaybediyorum baba, oğlun yeniliyor düşüyorum baba tutsana elimi..

yarın haziranın üçüncü haftasının pazar günü yani senin günün baba babalar günü, ben bu sene sana ne hediye alacağım diye çok düşünmedim, bir taze çiçek belki hediye seçeneklerimiz kısıtlı nede olsa yükte ağır hediyede alamıyorum aldığım sadece maneviyatımı kapatan bir çiçek. 3 kullüvellah 1 elham okuyacağım biraz mezarındaki otları yolacak, kurumuş çiçeklerin yerine yeni getirdiğim çiçekleri dikeceğim, toprağını sulayacak sonra dertleşeceğim seninle sanki karşımda otururmuşçasına kızgınlıklarımı, aşklarımı, hayal kırıklıklarımı anlatacağım sana ben anlattıkça sen dinlemekten bıkmayacaksın baba.

ayrılık vakti gelecek yine he gitmeden önce şunu söylemeyi ihmal etmeyeyim,

babalar günün kutlu olsun benim aslan babam.

hoş çakal baba.