üniversitedeki korkunç anım

part 7

allahım sen bana yardım et diyip mutfaktan bir bıçak aldım kapıya doğru yürüdüm ve kapıyı açtığım anda bıçağı kafasına saplayacaktım.kim olursa olsun o bıçağı onun kafasına saplayacaktım. kapıyı açtım ve kapının önünde hiçkimse yoktu. oturdum sadece ve sadece ağladım. hocayı aradım. hocam kapıyı açtım kimse yoktu dedim."bundan sonra beni arama evlat" dedi camii hocamız. niçin diye sormama vakit bile tanımadan telefonu kapadı. Peki bu durumda kimden yardım isteyebilrdim. Gram uykum yok üstümü giyinip deliler gibi çıktım dışarı. kendimden geçmiş bir şekilde mahalle turu atıyordum. gözlerimi açtım kendimi hastanede buldum. allah belamı versin kendimi hastanede buldum. başımda annem ve babam vardı. nasılsın oğluuuummm diye figan feryat başıma koşan annemi görünce ona olan sinirim geçmişti bile."neden seni aradığımda bana yardımcı olamdın anne dedim".o da "Tövbeler tövbesi beni aramadın oğlum sen bak baban var şahidimdir benim. 2 gündür beni kimse aramaz oldu" dedi. şaşırmamıştım çünkü tahim ettiğim başıma geldi. cinlerin bana musallat olduğunu anladım peki neden ben ?