karşı komşum bir hayat kadını

- hazır mısın zeynep abla?

ses tonumu tanıyamadım, tipime uygun olarak o da değişmişti kendince. kader tıpkı sefil yaşamımda olduğu gibi benden bağımsız planlar yapmaya devam ediyordu ama bir fark vardı, bu sefer ben müsade ediyordum. biliyordum ki karşıma ne çıkarsa yenecek güçteyim.

şöyle bir baktı zeynep, sigarasını düşürdü yere. ağır adımlarla yaklaştı yanıma. elleriyle yanaklarımı sıkarak,

- lan sen pekekent miydin önceki hayatında eşşoleşek

dedikten sonra bu sefer benim de katıldığım üçüncü postayı patlattık. bu lafla zeynep'le aramızdaki ilişki bir üst boyuta çıkmıştı. belki kimse fark etmedi ama ben fark ettim.

o an elimde olsa, muhtemelen buna müsade etmezdim.