15mayıs94

Süper ligde, eski adıyla 1.Lig’de ilk yılımız ve son maçımız.
Rakibimiz Zeytinburnuspor.
Kümede kalabilmek için bize bir puan yeterli.
Ama rakibimizin bizi yenmesi şart.
Tribünler tıklım tıklım dolu.
Başka takım taraftarları da tribünlerimizde bizi desteklemeye gelmişler.
Tüm Türkiye’nin gözü bizim maçta Tüm futbol kamuoyu ligde kalmamızı istiyor.
Ben teneke tribünlerdeyim.
Arkamda “ Şirinler” yazan bir pankart.
Herkes olabildiğince coşkulu.
Tribünden dışarıya ipler sarkıtılıyor.
ipler geri çekildiğinde uçlarında poşetler var.
Poşetlerin içi tıkabasa meyve suyu dolu.
Hararet basanlara servis yapılıyor.
Nasıl meyve suyu ise içen yalpalıyor. Dili dolanıyor.
Belli ki bu sular katkılı, organizasyon gayet iyi.
Güvenlik önlemleri olağanüstü. içerisi asker polis kaynıyor.

http://www.kirmizimavi.or...inburnuspor-mac-sonu.jpeg

Nihayet maç başlıyor.
inanılmaz bir tezahürat var. Rakip takımın eli ayağına dolanıyor.
Takım kendine güveniyor.
Taraftar sonuçtan emin.
Bir taraf mavi dediğinde, diğer taraf kırmızıyı gırtlağı yırtılırcasına haykırıyor.
Uyum mükemmel.
Zaman zaman Mekgiba Dalgalanması yapıyoruz. Hep birlikte oturup, kalkıyoruz.
Katkılı meyve sularını tüketenlerin bazıları üzerimize yıkılsalar da pek umursayan yok.
Ama o ne gol yiyoruz. Ne gam?
Nasılsa atarız.
ikinci yarı başlıyor. Ama hala golümüz yok.
Zaman akıp gidiyor.Teller arkasındaki teknik adam oyuncu değişikliği yapıyor.
Bu değişiklik takımı hareketlendiriyor. Nitekim aradığımız golü geç de olsa buluyoruz.
Sevinçliyiz.
1 puan bizim için yeterli.
Kümede kalmak çantada keklik.
Zaman geçmek bilmiyor. Gözümüz skorbordda.
Maç bitti bitecek. 90 dakikanın tamamlanmasına saniyeler var.
Bizler hazırız, hepimiz ayaktayız.
Önce takımımızı kutlayacağız.
Sonra araçlarımıza binip zafer turu atacağız.
Ama o ne? Havada bir top.
Süzüle süzüle kalemize gidiyor.
Gözlerimizi kapatıyoruz. Belli ki kalecimiz de kapatmış.