lise sonda fahişeyle yaşadığım yasak aşk

evet tam unutmuştum onu, esin defteri kapanmıştı ama o güne kadar...

bazen o kadar çok tesadüfler oldu ki hayatımda...

mezunlar olarak, lisede mezuniyet törenimiz vardı. kepleri giymiştik... okulda şenlik yapıyorduk. ailem filan beni izliyor tabi... benimle gurur duyuyorlar. ortamde müzik, dans eden kızlar, herkes çok mutluydu, sınavdan düşük alanlar bile mutluydu. öyle eğlenceli bir mezuniyet törenimiz vardı ki...

pastaları kestik, kolalarımızı filan içtik. ödül alırken babamla annemin benden gurur duymaları gözümden kaçmadı...

artık mezun oluyordum seneye büyük ihtimal bir üniversiteliydim. zaman o kadar çabuk geçiyordu.

biraz yalnız kalmak istedim, kepimle beraber okulun arkasına gittim. bir bankta oturuyordum. birden telefonum çaldı... bu saatte kim arayacak ki dedim kendime. bilinmeyen bir numaraydı. içim hafif ürperdi.

açtım telefonu :

ben: alo !

telefondaki ses: barış, barış ( kısık geliyordu sesi)

ben: tanıyamadım.

telefondaki ses: esin, ben esin barış dinle lütfen

ben: hayır, sen yoksun, hayır !!

kapattım telefonu... tekrardan gözlerim yaşardı. hayır bugün olmamalıydı bu, bugün ağlayamazdım, bu gece benim gecemdi. kendimle gurur duyacağım geceydi.