yaşamımı siken olayı anlatıyorum

Esra'da halsizleşmişti, o yüzden o da gitmiyordu 1-2 gündür. Hali yoktur diye hiç çağırmadım onu okula gittim. Sabahları normalde o ara sokaklardan gitmezdim çok tenha yerlerdi çünkü; ama o gün uzun yol çekecek halim de yoktu kısaltmak için oradan gideyim dedim. Okula 5-10 dakikalık mesafe kalmıştı ki, o şerefsizin evladı beni bekliyormuş her gün orada. Beni öldürmeye yemin etmişti, çocuk. Yanında gene 10'dan fazla insan vardı elinde de bıçak vardı. Beni görünce direk bana doğru koştu, o an öleceğimi hissetmiştim. Kesin öldüm ben hiçbir şey beni kurtaramaz demişti. Gözlerimi bile kapatmıştım bıçaklanmak için, bir kaç bağırışma oldu. Çocuğun etrafındaki 5-6 kişi küçükken takıldığım atari salonundan arkadaşım çıktı. Onlar beni tanıyınca, o elemanı durdurdular hemen, işte bu çocuğa dokunma bizim kardeşimiz gibidir o falan filan diye çocuğu durdurdular. içimden her türlü duayı ediyordum Allah'a, öyle rahatlamıştım ki, hatta çocuğa bana bir şey yaparlarsa "pambu"ya bizzat söyleyeceklerini söylediler. O an tanımıyordum pambu kim ve bana bir şey olacağıyla niye ilgilendiğini hiç bilmiyordum. Okula gittim o gün, ama o çocuk yüzünden o sokaklardan gitmedim. Akşam da Esra'ya anlattım, Esra ağladı hemen gene. Çok korkardı bana bir şey olacağından, sizinkilerle konuşalım bizimkilere de diyelim bir şekilde ısrar edelim gidelim buralardan lütfen sana bir şey yapacaklar yaşayamam ben sensiz nolur gidelim diye ısrar ediyordu. Bir şekilde ikna ettim onu, keşke etmeseydim.