üniversite sınavı adına

peşin edit: okumayan gelmesin gibtirip gitsin ünlülerin boşalmalık capsleri başlığına

selam beyler. az önce uzun bi paragraf yazmıştım ama sözlük kendiliğinden çıkış yapmış baştan yazıcam aklımı gibeyim.

95 doğumluyum. fen lisesinde okuyordum. lise son sınıfta tayinimiz çıktı ve başka bi şehre taşındık. arkadaşlarımı, sevgilimi uzakta geride bırakmak o kadar zor oldu ki. yeni şehre bi türlü alışamadım. sınav senemdi. sevgilimden bilerek ayrıldım, böylesi daha yararlı ikimiz için de diye. buranın en iyi kolejinin fen lisesi sınıfına geldim yine. ama uyum sağlayamamıştım eski arkadaşlarımı, ortamımı, mahallemi bulamamıştım bir türlü. burdakilerin hepsi tübitakçı olimpiyatçı şakirt ve soğuk tiplerdi. o seneyi öyle bi salladım ki. hiç bişey hatırlamıyorum. şoktaydım resmen. ygsde 20bin lysde 60bin oldum. zaten seneye bırakmayı kafama koymuştum çoktan. yeni sınıfımdaki arkadaşlarımın en kötüsü akdeniz tıp'a gitti bu arada.

yaz geldi. memleketime gittim. eski lisemin mezuniyetine. orda sevgilimi gördüm. ve anladım ki bizim ilişkimiz vedaları kaldırabilen bir ilişki değilmiş. herşeye baştan başladık. mesafe bizi olgunlaştırmıştı, sevginin kıymetini öğretmişti bize. bu sefer daha sıkı sarılacaktık birbirimize. o da mezuna kalmıştı. şehre dönmeden önce vedalaştık ve sözler verdik. birlikte bu seneyi atlatıcaz seneye aynı şehirde olucaz ve herşey çok güzel olacak diye. günler geçti. kavgalarımız oldu. çok güzel anlarımız oldu. çok konuştuk. çok dertleştik. çok ders çalıştık beyler. hayatımdaki ilişki bu olmalıydı. üstelik uzaktan bile böyle mükemmelse. yemin ederim hiçbi kıza dönüp bi kere bile bakmadım burda. sınavlar gelip çattı beyler. ygsde 1689. oldum büyük bi sürpriz yaparak. kız arkadaşım ise 3binlerdeydi. bu bizi kamçıladı. lys gelip çattı ve açıklandı beyler. sonuç: ben 16bininciyim. kız ise 5bininci.

ben yemin ederim 2 hafta boyunca nefes bile alamadım. çoğunuza göre bu harika bi derece olabilir ama benim hedeflerimin altındaydı üstelik ikinci senemdi. diş hekimliği istemedim, taktan mühendislik istemedim. koç %50 makine ve bilgisayar yazdım ve gelmedi hiç birisi beyler. puanlar artmıştı çünkü. ikinci bir şok daha. hayatım gibilmişti resmen 3. seneye kalmıştım tak gibi bir şehirde.

yazın yine memlekete gittim sırf gezmek için. güzel günler geçirdim arkadaşlarla, sevgilimle. doyamadım bir türlü. artık geleceğimiz hakkında konuşmanın vakti gelmişti beyler. bi sene daha dayanabiliriz dedik. ama çok konuşmak olmayacaktı. günde 1 kaç kere telefonda konuşacaktık ama mesaj falan daha azaltıcaktık hepsini. beni öyle bi motive etti ki cidden onun yanındayken aklıma kötü hiç bişey gelmiyodu. ama ayrılınca, yastığa başımı koyunca kabuslara dalıyordum. ailemle de kavgalıydım.

bi umutla yeniden evime döndüm. ayrılmadan önce birbirimize sözler vermiştik kavga etmiycez iyi anlaşıcaz birbirimizi yormucaz diye.

ama döndükten sonra hiçbişey eskisi gibi olmadı beyler. döneli 1 ay oldu. her gün kavga etmiş, birbirimizi kırmışızdır. hatta birbirimize zarar vermeyelim diye ayrılalım bile dedim. ama 2 gün sonra yine dayanamamıştık. şimdi yeni bi ortamı var, arkadaşları var, işi var gücü var, tıp okuyor meşgul. bense gib gibi dersaneye gidicem hala. o kadar çok acı çekiyorum ki. yüzünü bile göremiyorum ve sürekli bi kavgalıyız artık çok yorulduk galiba uzaktan ilişkiden. eski kavgalarımızın suyu yeni çıkıyordu. iki taraf da çok yorulmuş.

ben şimdi napayım beyler? ne tak yiyeyim. bi öneri bi akıl fikir verin. kızla ayrıl desen olmaz yapamam. ayrılma desen her şeyi kafama takıyorum. üniversitedeki erkekleri gibesim geliyor. tamamen güveniyorum ama kız milleti işte belli olmaz bişey korkuyorum yine de kavga da ediyoruz ya hani. kendini derslere ver asılmaya başla hemen desen onu da yapamıyorum. evden dışarı çıkamıyorum. bana bi öneri verin beyler napayım?

kafam da yerinde değil zaten amk incin incin yazdım ikinci yazışım diye