lise son a geçtim ve asosyalim

kardeşim benim, kadersiz kardeşim. aynısını bende yaşadım onların. hemde hepsini.
lisenin ilk yılı şişman biriydim. takılırlardı habire bana. içten içe mahvolurdum ama şakaya vururdum. hiç birine vurmadım. hepsi ortam delisi bin zengin çocuklarıydı. özgüvenim yoktu eziktim. kendimi hep aşağılık hissettim. çok kral muhabbetim vardı sınıfla muhabbet kurdum resmen. diğer sene o kadar dalgadan sonra aşırı derecede içine kapalı, kimseyle konuşmayan bir oldum. sinirimden yazın 18 kilo vermiştim kendime yakışıklı görünmeye başladım. süper bir şeydi lan bu yakışıklı olmak. sarışın yeşil gözlüydüm birde. kızlar falan bakmaya başladı, beni seven 4-5 kız oldu lan.

boşuna sevinmeyin.ben asosyal, kızlara karşı diğerleri gibi ilgi duymayan, kendi halinde sessiz biri olmuştum. diğer sene sınıf öncekinden beterdi.ama o kadar içine kapalı ve sessiz olunca bir allah'ın kulu bulaşmadı. bana sen seri katilmisin diyen kızlar oldu, yanımda oturan mezarlık bekçisi gibisin derdi. yanımda oturanda o sınıfın taşak oğlanı. suçu ne biliyormusunuz zayıf ve çirkin olması.tek suçu bu onun. huur çocukları o çocukla hep dalga geçerlerdi uzaylı falan dderlerdi. aslında o benim gözümde hepsinden daha büyüktü.o sene okulu bıraktı dayanamadı yaptıklarına.o çocuğun vebalini nasıl ödeyecekler düşünüyorum hala.

türkiye'de işler böyle. gerçi sokakta yan baktı diye adam öldürülen ülkeden ne bekliyorsun ki?yabancı ülkelere gittim ailemle. türk olsun kürt olsun bizim ülkede yaşayanların kanı bozuk havasından mıdır nedir.10 yaşında parkta kavga eden çocuklar var burda. ordaki insanları görseniz okulda herkes kendi halinde kimse kimseyi ezme derdinde değil. eksileyin beni nasıl olsa alıştım.ilk sene ezildim o kadar aşağılanma yüzünden asosyal içine kapanık biri oldum. kalın sağlıcakla biliyorum burdaki çoğu kişide böyle.