utanarak söylüyorum annem panayırda kaleci

Beyler beni bilen bilir, Edirne taraflarında doğdum. Sizin çingen dediğiniz insanlardan biriyim. kısaca anlatayım.

Babam Göksel klarnet üstadıymış. Annem ile panayırda tanışmışlar. Sonra ben doğmuşum. Kendimi bildim bileli panayırlarda Fargo marka kamyonetlerde çadırlarda yaşadım. Okumak istedim annemin işi gereği okula başlayamadım. Sürekli şehir değiştiriyorduk ve o kariyerine odaklanmak istedi. Bende hayallerinin peşinden koşsun diye 2. sınıfta okulu bıraktım ve panayırda kendi bütçemle kasnakçı açtım.2 kız biladerim bakıyordu dükkana. güzel para kazanıyordum.

Annem hep kadın milli takımı kurulsun, orada kalecilik yapayım diye hayatını panayırlarda heba etti.Çok da iyi kaleciydi, ama işi zordu. Adam tam şut çekecekken öne bir adım atar iki eliyle göğüslerini avuçlayıp şutu çekenin dikkatini dağıtmak için.Ben o anlarda bakamazdım gol oldu mu diye. Sonunda istediği de oldu.Şimdi kadın milli takımında kaleci.Ve arkadaşları ona Schmeichel Semra diyor. Onunla gurur duyuyorum.

not: Marlboro'lar kaçak değil iftira atmayın artık.

edith piaf : okuyun amk kısa yazdık.

(bkz: i shot the muhtar hikayeleri)