mehmet pişkin

tüylerim diken diken oldu. 15/10/2014 gecesi ben de çok uzun bi monotonluğun, mutsuzluğun patlama noktasına geldim. hayatta yapılacak şeylerin ne kadar anlamsız olduğunu, hiçbişeye isteğim kalmadığını ,çok uzun süredir mutsuz olduğumu ve bize verilen kısacık yaşam süresinde kendimi hapsedip çalışarak yaşamımı ne kadar anlamsız bi şekilde harcadığımı düşündüm. bu adam kadar sakin olamadım ben, bütün gece içtim.. 4. katta kalıyorum, balkon kapısını araladım 5 dakika sadece aşağı baktım. belki kendimi aşağı atarak bu anlamsızlıktan kurtulmak istedim ben de ama arkamda bıraktıklarım, boşversenize korkudan atamadım kendimi aşağı , evet liseden kalma 2-3 dostun ve ailenin hatrı da çok büyüktü. Ama intahar ettikten sonra ölmezsem, sakat kalırsam diye korktum ben de.

Söyledikleri o kadar doğru ki, bu hayatta değeri olan şeyler aşk, sevgi, dostluk... Paranın gerçekten de hiç bir değeri yok, bu hayat oyununu oynamaya yetecek kadar olsun sadece... Şaşıyorum paranın peşinden koşan insanlara, toplayın , bütün o kağıtları , bir de bakmışsınız ki yüzünüz buruşmuş, sevgisizsiniz, yanınızda sizi siz olduğunuz için seven bi dostunuz bile yok, ölüp gidince de cebinizde zütürün bütün o kağıt parçalarını... inanın bu adamı o kadar iyi anlıyorum ki. Benimle düşünceleri tamamen aynı, ortamda en çok gülen en neşeli kişiyimdir ben de ta ki oradan ayrılıp evin kapısından içeri girip beni bekleyen yanlızlığıma sarılana kadar. Sanki o yaşa gelmişim de videoyu ben çekmişim gibi geldi, bilmiyorum kim bilir bir müddet daha yaşadıktan, hayata doyduktan sonra ben de çekerim böyle bi video...