ben de bir keresinde duraktan kalkmak üzere olan otobüse koşarak yetiştim. otobüs harekete geçti benim geldiğimi görünce yavaşladı yetiştim bindim işte. tam bir zafer kazanmış edasıyla kasılıyorum akbili basarken, züt oldu tavan. atletizmimin doruklarındayım. bir durak sonra fark ettim ki o gazla nasıl bir depar attıysam yanlışlıkla öndeki otobüse binmişim, indim direkt otobüsten. tabi emin olamadım dedim ya elektronik gösterge bozuksa... otobüsün önündeki kartona bakayım diye kafamı eğdim durakta bekleyen otobüse doğru. şöförle gözgöze geldim tabi... hayatımda öyle bir bakış görmedim beyler. milyonlarca farklı duyguyu yaşıyordu adam aynı anda. napıyor bu dıbını gibtimin delisi de diyordu yazık lan kimin çocuğuysa da. hala unutamam adamın bakışını.