eğer bir gün ayrılırsam

sonra metroya gittik. konuya vakıftım artık nede olsa biliyodum metronun olayını.
konakta indik. istasyondan çıkar çıkmaz denizi gördüm karşımda.
yemyeşil çimenler taraçalar falan. insanın aklını oynatmaması elde değildi.
deniz ne ki biz ucu bucağı görünmeyen pancar tarlalarından başka ne görmüştük o zamana kadar.
antalyaya falan gitmişliğim var evet ama bu bambaşka bi yerdi.
hiçbir yere oturmak istemedim.iki simit iki meyve suyu alıp taraçalara oturduk.
asla unutmayacağım bi kahvaltıydı. artık sakinleşiyor alışıyordum izmirin olayına.
hem sevdiğim için hem kendim için kanaat getirdim ki izmir harika bir yer.
ama maalesef yine yanılıyor yine sadece zannetmekle kalıyordum.