98 bahar. şehrin az dışında yeni bi ayva ağacı keşfetmişiz. çingenelerden samimi olduğum bi arkadaş vardı. adı hasan. neyse bu hasan muallaksi kendi tayfasıyla sabahtan akşama kadar beldede yürüyolar. mahallenin çocuklarını falan dövüyolar kafalarına göre. bizim mahalleye geldi. konuştuk falan. dedi gel ayvaya dalıcaz. gidek ama nerde dedim. söyledi yerini. normalde uzaklaşma sınırım sokağın sonundaki bakkala kadardı. sonrası yasaktı. tamam hadi gidek dedim

mahallelerde dolana dolana gidiyoz. bunlar sıkıldıkça çocukları çağırıyolar yanlarına. 2 3 taşak geçip tokatlayıp yolluyolar. gülüyorum ben de. neyse bahçeye ulaştık. ağaca çıkamıyoz dikenli. yerdeki çürüklerden alıp fırlatıp sağlamları düşürüyoz. dönerken bi de eriğe daldık. tişörtleri şortun içine sokup, boyundan erikleri atıyoz içeri.

neyse mahalleye doğru yola çıktık. sokaklardan geçerken çocukların kafaya erik atıyom ben de. kimse bişey diyemiyo çingenelerle gezdiğim için. mahalleye geldik. millet aga bana da ver bana da ver diye doluştu başıma. her isteyen tamam diyorum. elimi boyundan içeri sokuyorum, nah yapıp çıkartıyorum. gibtir olup gidiyolardı. o gün çok erik yedim. ayvaları yağma yaptım. ekmek ayvası