üçüncü gece yine kendi yatağımdaydım. kararlıydım o gece uyuyacaktım. o gece uyumazsam pgibolojim gibilecekti. yattım. içimde korku vardı ama ilk gün gibi değil saat birde o varlığın amk diyip uykumun derdine düştüm çünkü hayvan gibi uykum vardı. iki gün boyunca sabahın köründe uyuyup öğlen saat 1 de falan uyanınca uykunun derdine düşersin tabi. saat bir de uyumaya karar verdim. kapıya yada başımın ucuna bakmayı kestim. orada olsa bile gibimde değildi. uyku istiyordum uyku!!! gözlerimi kapattım. birkaç dakika içinde uyumuşum ki dürtüldüm. bu dürtülmeyle de sıçrayarak uyandım. önce pgibolojik sandım. tekrar uyumaya çalıştım. açıkçası o an ona inanmıyordum. yoktu. benim için yoktu. sadece pgibolojikti. ama birkaç dakika uyumanın ardından tekrar dürtüldüm. hatta sanki kafamı diğer tarafa çevirmişti. yinede inanmadım ona. bunuda pgibolojik diye geçiştirdim. ama aynı olay üçüncü kez olunca ağızımdan " lan gibtir git " lafı çıktı. bu kez emindim. vardı o varlık. aynı olay 10 dakika içinde 3 kez olmuştu. o lafıı söyledikten sonra gözlerimi tekrar kapattım ki suratıma yavaşça bir tokat atıldı. hay gibeyim diye düşündükten sonra etrafa baktım. görünüştü yine bir tak yok. etrafımı ne kadar zaman kolladığımı, kapıya baş ucuma kaç saat bakmaya devam ettiğimi bilmiyorum. çünkü korkudan saate bile bakamıyordum. en sonunda rahatladım çünkü o tokattan sonra birşey olmadı. hayvan gibide uykum vardı. tekrar pgibolojiye vurdum olayı ve kafamdan birkaç kere " yok öyle birşey. bunlar pgiboloji. varlık diye birşey yok " diye geçirdim. olmadığına tekrar inandırdım kendimi. kendi kendimi rahatlattıktan sonra tekrar uyumak için gözlerimi kapattım. tam uyumuştum ki yatağın diğer tarafına itildiğimi hissederek uyandım. " eehhh gibecem be uyumuyom amk " dedikten sonra sabaha kadar etrafı kolaçan ederek sabahı bekledim. güneş doğmaya etraf aydınlanmaya başlayınca kendiliğinden bir rahatlama geldi ve uyudum. uyuyabildim.