dördüncü gün annemin yanında yatmaya karar verdim. odayı tarif edeyim. küçük bir oda. kapının

yanına, kapıları sürgülü ve aynalı bir dolap var. o dolap yüzünden kapı tam kapanmaz yarım

kapanır. dolabın ( tam olmasanda ) karşısında yatak var. ben yatağın sağ tarafındayım. benim

olduğum tarafta pencere var. perde kapalı. benim aynalarla batıl inançlarım vardı o zamanlar ( Ki

korkuda Var ) pencerenin olduğu tarafa çektim kapılarını. aynadaki yansımadan bizim binanın

ilerisindeki başka bir binanın iki üç dairesini görüyordum. herşey normal ama bu sefer ilk geceki

kadar huzursuzdum. ne yaşayacağımı tahmin ettiğim için uyumaya çalışmadım. nasıl olsa

uyutmayacaktı. ama bünye bu amk. koyverdi kendini zaten az uyku çekiyor. bak ben değil bünyem

koyverdi. gözler kendi kendine kapandı. o an bedenimde bir his oluştu. sanki bir elektrik

hissettim ve filmlerdeki ölü insanları ayin yapıp canlandırılmaları gibi uyandım. tam olarak bu

tarif abartı yok. uyandığım an aynanın yansımasında gördüğüm dairenin ışığı açıktı. gözlerim

kapanmadan önce sönük olduğuna emindim. ama şimdi açıktı ve gecenin karanlığında resmen gözümü

alıyordu. çok dikkat çekiyordu beyler o yüzden eğer gözlerimi kapatmadan önce yanık olsaydı gibe

gibe farkederdim. bir süre bakamadım korkudan. ( Kafamdaki Düşünceler : Pencerenin önüne biri

gelecek saatlerce öylece bakacak. ) yere yada kafamı çevirip kapıya bakmayı tercih ettim ama

yinede gözümün içine içine giriyordu o ışık. bir süre öyle başka yerlere baktım. sonra " ya

gibtir et bak bir tak olmuyo işte " dedim. o an bir rahatlama geldi ve bünye kendini yine

koyverdi. gözler kapandı yine. tabi yine yukarıda tarif ettiğim şekilde uyanırıldım. işte o an

aynanın yansımasında gördüğün dairenin ışıklarının sönmüş olduğunu farkettim ve içimden bir

Hassgibktirrrr çektim. lan noluyo az önce açıktı diye düşünürken o daireye bakmaya başladım. o an

saçma sapan bir düşünceyle cesaret geldi ve düşüncelerimi toparlayıp " lan sen yoksun ki dıbına

koduğum varsan kanıtla hadi yak şu ışığı tekrar dedim. " Işık Yandı ( şuan ağlamaya başladım amk

:( ) yine bir hassgibktirrrr çektim. aklımdan geçenler " abi özür dilerim abi inanıyorum artık

sana abi söz bir daha yapmıcam abi " dedim Benim aklımdan bunlar geçerken o odada bir gölge

belirdi. o an sıçtığım an çünkü gerçekten kapkara bir gölge beyler çünkü pencerenin önüne kadar

geldi bir dakika kadar durdu ve ben " sana inanmayanı gibsinler abi nolur abi " diye yalvarmaya

devam ederken gölge geri çekildi " kurban olam kapat ışığı bir daha meydan okumayacam abi

nolursun kapat ışığı " derken ışık kapandı. bir süre öylece etrafa baktım arada bir aklımdan hala

" özür dilerim abi " geçiyordu. ortalık biraz aydınlandıktan sonra artık uyuyabileceğimi

düşündüm. gözlerimi kapatıp uyumak için hamle yaptım ama yine aynı şekilde uyandırdı beni. annem

sabah kalkınca uyuyabildim anca. öğlen 3 te uyandım. evdekileri olayların ilerlediğini söyleyince

" amma uzattın ha! " dediler ve deli muammelesi yaptılar.