evet, erkek denen insan evladının ne olduğunu, vahşi arzularının neler olduğunu görmez, dinlere atar suçu.

evet, insanların ne kadar günah keçisi aramaya meyilli olduğunu görmez, şeytana atar suçu. şeytan kötüdür. asıl şeytan kötülükleri işlemiştir, kendisi ak kaşıktır, tanrı da onu affedecektir. bunların öyle iğrenç egolarından çıktığı aşikar ki kendilerini öve öve bitiremiyorlar. insan böyledir, şöyledir. genel konuşursam, insan bir tak değildir. bu dünyanın içine "sıçan " da insanın ta kendisidir.

dinler, insanların pis birer varlık olup onlara ihtiyaç duymalarından doğmuştur. dinler çıktıkları zamanlarda insanların ihtiyaçlarıydı.

inançlar sürekli motive eder onları. ne kadar kibirli, bencildir insan. insan, mahlukatların en şereflisidir. insan için yaratılmıştır tüm evren. insan için vardır hayvanlar. insan için vardır dünya. insan için vardır hava, su, toprak. insan için vardır tanrı, insanı melekleriyle kollayan bir tanrı; kötülüklerden, şeytandan, cehennemden... tanrı sanki onun kişisel kölesidir. insan için vardır cennet. insan için vardır helaller. insan için vardır yasaklar. insan için vardır cehennem.

sanki her şeyi insan yaratmış gibi. her şey insana muhtaç sanki, var olmak için, varlığı ona bağıl...

"sen sabah akşam cennete gideceğini düşüneceksin, sen mükemmelsin, sen insansın, tanrının ruhusun, tanrı sana ait, senin yüreğinde... " gibi cümlelerle tatmin eder daima kendisini insan.

her şey insan için, her şey insan için, her şey insan için, her şey insana ait...

kadın suçludur, kadın günahkardır, kadın örtünmelidir, kadın ırzını korumalıdır gibi gibi...

dinlere bakıp inançlarını suçlamak anlamsız, ona ihtiyaç duyan biz doyumsuz insanlar iken.

her insan tipi için ayrı ayrı dinler, ayrı ayrı tanrılar...

ayrı ayrı cennetler, ayrı ayrı zevkler...

ama neden insana bunlar verilmek zorundaki? bunun "akılla" alakası yok.

çünkü bunları insan istiyordu. istekleri, arzuları hiç bitmiyor. nedir bu bitmez tükenmez arzu? nedir bu bencillik, nedir bu kibir?

yok olmak kadar insana layık başka hiçbir şey yok bence.

insan merkezli bakmayıp düşünmeyince çöküyor tüm anlamlar, hayaller...