Tam 8 sene oldu amk. Bi insan nasıl yaşarken ölür sorusuna cevabı annem veriyorum. Babam döverdi annemi en son o gün dövüyodu hiç bişey yapamadım ağlamaktan başka çocuktum o aralar. Su almaya gönderdiler beni gittim geldiğimde annem yoktu. 1 ay içinde boşandılar. Annem evlendi babam kardeşim ben kalmıştık. Bi süre sonra kardeşim de yoldan çıktı okula gitmez kendi başına buyruk birisi oldu. Kardeşimde anneannemin yanına gitti. Tek başıma kaldım. Sonradan düzeldi babam hem annelik hem babalık yapmaya çalıştı dolmadı annemin yeri hiç. Tam 8 sene oldu annem evleneli o günden beri görüşmüyorum. Pgibolojim bozuldu galiba bazen kendi kendime gülüyorum , konuşuyorum , rüyalarımı kendime anlatıyorum. Soranlara söyleyemiyorum kimseye annem evli diye. Harbiden sürekli gülen birisi dertli derler ya çok doğru. Çevremde kimse bilmez olanı biteni anlatamıyorum kimseye. Utanıyorum babam annemi dövdü boşandılar annem evlendi diyemiyorum. Siz siz olun köşede kalmayın tartışmalarında araya girin yumuşatın konuşun gerekirse siz kavga edin. Hala onun acısını çekiyorum kendimi suçluyorum engel olmadım diye. Ben annemi babamı yaşarken kaybettim.