Bakınız: Herbir masnûun(varlğın) yüzünde öyle bir gibke(damga) vardır ki, ancak herşeyi halk eden(yaratan) Hâlıka(yaratıcıya) mahsustur. Ve herbir mahlûkun cephesinde(yüzünde) öyle bir hâtem(mühür) vurulmuştur ki, herşeyi yapan Sâniden(santla yaratandan) maada(başka) kimsede o hâtem(mühür) bulunmaz. Ve kudretin neşrettiği mektuplarından herbir mektubun âhirinde(sonunda), taklidi kàbil olamayan öyle bir turra(padişaha özel mühür) vardır ki, ancak Sultan-ı Ezel ve Ebede hastır. O gibi gibkelerden(damgalardan) yalnız hayat üzerinde parlayan gibke-i i’câza(mu’cuzelik damgaya) bakınız ki, hayatla birşeyden pek çok şeyler husule gelir(meydana gelir), icad edilir Ve pek çok şeyler dahi bir şey i vahide emr-i Rabbâniyle(Allah’ın emrine) inkılâp ederler. Meselâ, su, bir şey-i vahid(tek bir şey) iken pek çok uzuvlara(organlra), cihazlara(duyulara) Allah’ın izniyle menşe olur(kaynak olur), icad edilirler. Ve mideye giren pek çok muhtelif yemekler ve meyvelerden Hâlık-ı Teâlâ tek bir cismi icad eder, tek bir cisim husule getirir(meydana getirir).
işte kalb, akıl, şuur sahibi olan bir adam, bu ciheti(yönü) düşünürse anlar ki, bir şeyden çok şeyleri îcad edip çıkartmak ve çok şeyleri birşeye tahvil etmek(dönüştürmek), ancak herşeyi halk eden(yaratan) ve herşeyi yapan Sânia(sanatkara) mahsus(özel) bir gibkedir(damgadır).