şu çocuklara veren hüsam'ın amcası vardı hatırlarsanız. bu hüsam'ın babası da memo. hüsam gibi yakışıklı uzun boylu köyün zamanında en afilli delikanlısı. adam 40'lı yaşlarında ama baksan 25-30 dersin meğer bu adam bizim sarı karıyı hatırlayacaksınız. onun büyük aşkıymış. ikisi de deli gibi seviyorlarmış birbirini. hüsam'ın babası memo sarı kız evlenince köyün en güzel ikinci kızını almış. almış ama karıya hiç yüz vermiyor. hele son on senedir falan karıya elini sürmüyormuş. sarı kıza da vurup geçenleri duydukça iyice kafayı çizmiş amk. bizim hacı ido'da memo'nun karısına yanık .sözde köyün velisi. alimi. gelip bana anlattıklarını duysanız. yok bu karı yanıyor, yok bunu kimse tokmaklamıyor. yok bunun kolunu bük arasını gib, bacağını bük arasını gib öyle bir karı bunu gibecem, şöyle decem böyle edecem.yok dıbına yoğurt dök ayran olunaya kadar gib. bu köyün evliyası da anca böyle olur.

neyse kardeşler yazımın amacı şu: eğer siz bir kent merkezinde ana kucağında baba ocağında bir de düzgün bir mahallede büyüdüyseniz bu ülkenin en saf insanlarısınız. köylerimiz ne kadar dünyadan kopuksa ve içeride de genç nüfus varsa orada olanlara aklınız sırrınız ermez. bu yazdıklarımda bir gram yalan yoktur. ancak bunların da hepsini yalanlamak zorundayım. ne de olsa hepsi izlanda'da yaşandığı için sorun yok. sadece ben bizim köylerimizmiş gibi gösterdim ki ibret alalım.