Dizimizin üstüne çöktük buse sımsıkı sarildi bana. Bagira bagira aglamaya başladı. Annemler uzaklaşti bizden. Ameliyathanenin önüne kadar hemsirelerin kolumuza girmesiyle gelebildik. Saatlerce bekledik bitmek bilmedi ameliyat. Tabi bizim gozlerimiz kurudu. Beklemey devam ettik doktor koşturdu içerden buseye babanizi kurtardık dedi. Buse sevinemedi. Annesini kaybetmişti sonuçta. Hemen etrafa bakarak bagirdi doktor. Kan grubu 0+ olan var mi diye. Hemşire hanim anons yapalim dedi. Seda için olduğunu anladim allaha bin şükür kan gruplarimiz ayniymis. Durun diye haykirdim elimu kaldirdim. Hemsirenin biri koluma yapisti koşa koşa kan alma odasına zütürdü beni. Babamlar da peşimden geldi. Doktor arkamizdan 2 tüp diye bagirdi. Hemen verdim kanimi. Koluma bagladigi seyi cikarmaya zaman kalmadi. Ameliyathaneye kosturduk. Verdik tupleri girmek istedim doktor ittirdi hışımla. Kapattı sürgülü ameliyathane kapisini. Buse aglamaktan bitkin düşmüş. Duvar dibindeki 5li sandalyelere yatirmislar. Ustune de babam hemşire önlüğü örtmüşler. Sessiz sessiz ağlamaya devam ediyo. Bekledik 10 dakika kadar. Hemsire hanim 2 tüp daha dedi. Yine gittik kan alma odasina yine verdim. Hemsire sen gelme dedi neden dedim. 2-3 saat kendini yorgun hisetceksin dedi. Yerimden hemen doğruldum. Orda kan bekleyen benim hayatimin gunesiydi. Gitmem lazimdi. icimden sürekli dua ediyodum bi saniye bile kesmeden. Hemşirenin peşinden koştum ben de. Hemşire verdi tüpü.