sadece bir toplu taşıma aracına binmiş, suçu günahı bu olan kişi. insanın kanını donduran, dilini damağını kitleyen bir olay.

cezası ne olmalı diye soruluyor. ceza bellidir aslında, bu sorunun cevabı mevcut. nefs-i müdafa kuralları gereği, özgecan tecavüzcülerini-katillerini öldürme hakkında sahipti. keza kendi bedensel bütünlüğüne kastedildi, sonra da öldürülmeye çalışıldı. (ne yazık ki ikisini de yaptı suçlular) özgecan'ın gücü yetmedi, kendini koruyamadı.

peki, özgecan onları öldürme hakkında sahip ise ve buna gücü yetmemiş ise, bu hak bir miras değil midir? bu miras, ailesine verilecektir elbette. kararı ailesi vermelidir. zaten kısasa kısas denilen olgu da tam olarak budur.

peki, annesi ropörtajında ne diyor? benim kızıma bunu yapanlar, işkence edilerek idam edilsin diyor. bize bu noktada söz söylemek düşmez, keza hak sahibi kendisidir. devletin görevi, bir hak sahibinin hakkına ulaşmasını sağlamaktır. eğer ki annenin isteği dışında herhangi bir hüküm uygulanırsa, adalet yerini bulmamış olur.

hümanizme gerek yok. cezasını o şekilde ödemedi diyelim ki. müebbet aldı bu adamlar. ne olacak, 30-40 yıl yatarlar, sonra ölürler. 30 yıl yaşamış olur. e peki sonra, ahirette ne olacak? ya hu bu adam zaten diğer tarafta acının binbir türlüsünü görecek. daha neyin hümanizmi? 30 yıl yaşamasını mı konuşuyoruz burada biz?

kişi, ne ektiyse onu biçer arkadaşlar. kendi yapmadığı hiç bir şey yapılmasın, eyvallah. tecavüz mü etti, inanın hapse girip tecavüze uğramasını isteyen milyonlar var. bıçakladı mı, farklı uzuvları kesilsin diye milyonlar var. öldürdü mü, idam edilsin. bitti gitti.

sen gelip benim arabamın cdıbını kırarsan, ben de gelip senin arabanın cdıbını kırarım. bu kadar basit.

hümanist olmak çok popüler evet. hatta, idam isteyene, insan hakları rerererörörö demek de çok tutuyor. tabi, hiç başına gelmemiş bir olay için insan hakları müsvetteliği yapmak çok kolaydır.