dayanamıyorum artık.

eğik bir boyunla dolaşmaktan. solmuş yıllarımızı hatırlamaktan. bir an ki tuttuklarımın sönük heyecanlarından geri kalan , suratımı kıpkırmızı yapan utanç silsilelerinden.

benim ölüyorum. içim çok ağrıyor. dayanamıyorum artık.

dayanamıyorum. beni ben yapan şeylerin kopup gidişinden.

yalanlarımdan utanıyorum. yalanlarınızdan utanıyorum. geçmişin gölgesinde diktiğim ağaçların kuru dalların arasında bekleyişimden. bacaklarımı diz altından kesen garip duygulardan yoruldum.

benim içim çok ağrıyor. dayanamıyorum.

neden sorusunun parçaladığı yıllarımdan ölüyorum. garip bir geçmiş, boş yaşanmış ömürün kaçıp giden gülerinden geriye kalan ne ? hayallerime tutunup, onları da kesmek neye yarar ? ne için bu çile ? bu ıstırap. bu dünya ? biz neden varız. biz neden yok oluyoruz.

koca bir neden ve karanlıktan başka ne var. içim ağrıyor bir kuytuda, evin bile en karanlık odasında ... ben ölüyorum. hepimiz gibi.