tak böceği bulduğu taku yuvarlaya yuvarlaya yuvasına zütürürken yol üzerinde ne kadar ot, odun, saman, toprak vs varsa bu takun üzerine yapışır. gitgide büyüyen kütleye inat bu taku yuvaya kadar iteler ha iteler.

serkan da öyle, önüne farazi bir tak yığını koyarsınız ve serkan onu itelemeye başlar. iteledikçe büyüyen bu kütle, serkanın artık altında ezileceği bir hal almasına rağmen serkan bunu inatla, fütursuzca itelemeye devam eder.

işte fark burada başlar: takböceği o taku yiyeceği için mutludur. oysa ki serkan o taku yemekten rahatsız olmasına rağmen o yükün altına girmekten geri durmaz.