oysa ne boşmuş içlerindeki.

seslerini titreten duyguları değil,
gözlerini ıslatan damlalar tuzlu değil.
yalanlarla dolu tripler, yoktan yere sorunlar,
taktan yine ütopik umutlar, samimi değil.

olmayan sesler duyduklarını sandılar,
olmayanın farkında değiller.
birer kalbe, birer beyne muhtaç onlar,
gurur yoksunu, samimiyetsiz muallakler.

sokak köşesine özenip keyfi latte'de aradılar,
ihtişam gereksiz deyip pastel renkleri unuttular.
osurukla boya boyanmayacağını bilmeyenler;
hayallerini sadece kurarak kendilerini avuttular.

şimdi ayaklarda biraz durgunluk gerek,
başı yastığa koymak yerine bin duvara vurmak gerek.
kalabalık bu kadar standartken,
birilerinin farklı olması gerek.

çık; balkon yasak sana sokaklarda dumanlan,
yık; hayallerini kaydet de engelleri katlet.
yük; aklını kullan ayaklarına devretme,
tut; eğer alacaksan hayvanı, kavra kuyruğundan.

oysa ne boşmuş içlerindeki.