Bir yaratıcı tasarladığın vakit onun yaratılmamış-sonsuz olduğunu kabul etmen gerekir. Aksi halde sonu gelmeyen bir paradoksa düşmüş olursun. Varlığı her zaman olasılıklar arasında yerini alsa da evrenin düzensizliği ve yaşamın mantıksal anlamlandırmasını yapmaya çalıştığın noktada zayıf kalır.Şuan ki dünya düzeninde din her ne kadar insanları kutuplaşmaya sürüklüyorsa da diğer taraftan toplumsal bir yapıştırıcı görevini görüyor ve mistik bir örüntüde, tanrı kudreti altında (anlamlı) bir yaşam sürdürüyor. Hiç olduklarını fark ettiklerinde, dünyanın daha mutlu-yaşanılabilir bir yer olmasından ziyade cehenneme ve kaosa dönüşeceğini düşünüyorum. Evrensel değerlerin bilincini kavrayamayan insanlığın doğru yola yöneleceğini düşünmüyorum.