huur çocuğu keloğlan eve gelmiş. kapıyı yumruklamaya başlamış. garip anası yavaş yavaş gelip kapıyı açmış. 'ne bu sevinç benim biricik yavşak oğlum,31inden ben illallah oldum, yinemi elin gibinde, evin bereketinin dıbına koydun' diyerek biricik huur çocuğu oğlunu karşılamış. bizim bu pekekent oğlan durumu anasına anlatmış. daha sonrada başlamış toparlanmaya. almış eline bohçasını başlamış yola koyulmaya. 'Tez git bi daha gelme orrrrrrospu çocuğu oğlum, yolun açık olsun' diyerek anası biricik oğlunu uğurlamış.

bu pekekent oğlan bi elinde bohçası,bi elinde gibi başlamış yolda şarkı söylemeye 'ben bir huur çocuğu keloğlanım, eşeğimin yok palanı, varım yoğum 31dir, hiçte sevmem ben oğlanları' (vay pekekent 31i hayat felsefesi etmiş. sende hiçmi ar yok, hiç mi utanma yok bre namussuz,bre kafir)

bzim bu yavşak oğlan sağa sola attıra attıra sonunda saraya ulaşmayı başarmış. tam saraya girecekken son postasınıda sarayın kapısına attırdıktan sonra girmiş saraydan içeri. saraya vardığında bide ne görsün?? sarayın önde gelen yavşakları, zengin pekekentler bir çok orrospu çocuğu yarışmaya katılmış. padişahın huur kızı öyle çirkin, öyle iğrençmiş ki bizim huur çocuğu oğlan kıza hemen vurulmuş.(vay ben senin aklını gibeyim) keloğlan birden pekekent padişahın sesiyle kendine gelmiş. 'siz değerli orrrospu çocuklarına 3 soru soracağım. cevabına verebilen pekekente ahanda şu huur kızımı vereceğim. sizi dıbına koduğumun yavşakları' tüm pezolar yarışmayı at binmek, kılıç tutmak, cirit oynamak gibi düşündüğünden şaşırmış. ama bizim bu huur çocuğu keloğlan kendinden oldukça eminmiş (dıbına çaktığımın gibik oğlanına bak sen)