beyler 12-13 yaşlarındayım, dersanede bi kız var aynı sınıftayız. kızla epey samimiyiz kızın ismi neslihan. birlikte çok fazla vakit geçirdiğimizden ergen beyin etkisiyle ben bu huura hallenmeye başladım. zaman geçtikçe daha da yoğun hissediyordum. söylemek için an kolluyordum. bi gün neslihan ve ayşe (sınıftan bi kız) ile birlikte kantine çıktık, bunlar ileri masadaki bi çocuğu kesip fısırdaşıyorlardı. çocuğun ismi emre olsun. emre de bizim sınıfın zengin ve cool takılan çocuklarından biriydi. neslihan 2sayitabaninda3 senden bi şey istiycem ama çekiniyorum falan dedi. tabi söyle dememe kalmadan emre'nin numarasını benim istediğimi çaktırmadan alır mısın dedi. bi an mal olmamla birlikte ağzımdan olur kelimesi çıktı. sonraki tenefüs çocuktan numarasını istedim az çok muhabbetimiz vardı ödev vs bahanesiyle. dersane çıkışında da numarayı neslihan'a verdim. bu da benim hayatta kendimi en değersiz, gurursuz, ezik, sülük, sümük hissediğim anımdır.

edit: neslihanla ilgili bi hikayem daha var, talep olursa onu da anlatıcam