Pammığın dıbını br güzel giben yaver bir domuz yakalamış ve kalbini söküp saraya doğru yol almaya başlamış. içindende 'Ne amdı be pembe pembe, sulu sulu. Kraliçemiz sayesinde am yüzü gördük. Neyse pamığı ormana bıraktım, gelen geçen gibsin sevaptır' demiş. (amın oğluna bak, sevap diyo bide)

pamıkta sağına soluna bakmış,bir başına bu ormanda ne yaparım diyerek başlamış ağlayarak zütünü parmaklamaya. (yazık lan) daha sonra parmaklamayı bırakıp kalmış ayağa, ormanda kalacak yer aramak için yürümeye başlamış bu huur pamık.

Bi kaç saat yürüdükten sonra bide karşıda ne görsün!! bir tane gib kadar bi ev. 'Ulan bu yannan kadar küçük evde neyin nesi. Dur bi şu eve bakayım' diyerek eve doğru yürümeye başlamış. Eve gelmiş. kapına üç kere vurmuş. (oğlum açsanıza kapıyı, ormanda bembeyaz bi karı gelmiş, alın eve gibin işte) ama ne açan olmuş, nede seslenen. bu huur pamıkta kapı kolunu bi yoklamış. kapı hemen açılmış. 'Kimse varmııı' demiş ama ne ses var ne seda. Ve başlamış eve incelemeye..