evet beyler dediğim gibi pek arkadaşım yoktu hatta hiç yoktu. ama ben olduğuna inanıyordum. tek istediğimbir arkadaş. güvenebileceğim, sır verebileceğim ve açık açık konuşabileceğim. işte beyler lise 1, lise 2 böyle geçti. geldik mi ot gibi lise 3e. lise 3 daha farklıydı bee. bir sınıfa düşmüştüm ki efsaneydi. herkes dost canlısıydı ve birbirlerini kolluyolardı. yani ben öyle zannediyordum ilk başta. neyse bir iki hafta geçti ben yakın dostluklar kurmaya başladım. internet görmüş maymun gibi sürekli teşekkür ediyor ve özürdiliyordum. şaşırmıştım. ilk defa arkadaşlıkla tanışıyordum. bir kız vardı hatta ilk arkadaşım olmuştu. dedim ya, ya da ben öyle sanmıştım. kız beni çağırdı ilk yanına. ben de gittimtabi garibim o zamanlar değil bir kızla, anam babam dışında hiç kimseyle konuşmamıştım. teyzem amcam dayım onlardan bile çekiniyordum. her neyse ben bu kızla arkadaş oldum ve gün be gün daha iyiye gidiyordu bu dostluk. bir yerden sonra ben bundan hoşlanmaya başladım. ilk defa oluyordu. değişikti. konuşamıyordum. gözlerinin içine bile bakamıyordum kızın ilk başlarda. kız çok güzeldi. ilah gibiydi benim için. çöok sevmiştim.

devam ediyim mi panpalar uplayın da az üste çıksın