bence biz hayır diyememekten kaybediyoruz.

tartışmalarda, anlamayacağını bildiğimiz insanlara bir şeyler anlatmaya çalıştığımız zaman kaybediyoruz.

sonra anlamayacağını anlayıp, sustuğumuzda yine kaybediyoruz.

gibik insanların gibikce laflarını dinlemek zorunda kaldığımızda kaybediyoruz.

telefonu açmadığımızda kaybediyoruz, açtığımızda yine kaybediyoruz.

bizden birileri bir şey beklerken onlara hayır, yapamam,gelmiyorum, gidemem,olmaz diyemediğimiz için kaybediyoruz.

o anası gibiklerin egolarını tatmin etmediğimiz, onlara yaranmadığımız için kazanıyoruz kendi adımıza,ama onlara göre yine kaybediyoruz.

hayatı herkes gibi yaşadığımız için kaybediyoruz.

herkes gibi yaşamayınca yine kaybediyoruz.

bir ilişki içerisinde olmadığımızdan kaybediyoruz.

bir ilişkinin içine girince de derdimiz katlanınca kaybetme oranımız da yükseliyor, yine kaybediyoruz.

fakir olduğumuz için kaybettiğimiz hayat konusuysa,o konunun ayrı bir başlık altında toplanması gerekir ki baya uzun olacağı için hiç birimiz hoşnut kalmayacağız.

ben anlamadım,ne yapsam kaybediyorum. (sadece evde oturmakla meşgul olduğum halde.
belki de bu yüzden kaybediyorum)

bugün bir tartışma yaşadım, fazla değil yarım saat evvel. ne yaparsan yap yaranamazsın kimseye,bir hayırında biter olay. ulan oysaki ben senden zaten bir şey beklemiyorum ki niye sen benden bekliyorsun da -zamanında benden bir şey beklemesine izin vermişim demekki- , hayır deyince bana ters düşüyorsun