*
ipler tamemen onun elindeydi.
o an ne dese ne istese yapacak moddaydım.
bi 5 dk kadar sessiz kaldıktan sonra
-ablan nasıl. dedi
-iyi, daha iyi merak etme. dedim
-manitan benden daha iyi bakmış demek ki ona. dedi
fırsatını her bulduğunda lafı henüz adını bilmediği aysel'e getiriyor, çok pis laf çakıyordu.
-eylül deme böyle, üzülüyordum. dedim
-ben de çok üzüldüm. dedi
hiç bir suçum olmamasına rağmen,
-özür dilerim. dedim
-ne için. dedi
-seni üzdüğüm için. dedim
ve beni oracığa gömen o cümle geldi eylül'den.
-beni sen üzmedin ki. dedi.
emre'den bahsettiği çok belliydi.
kendimi o an o kadar kötü hissettim ki beyler, anlatamam.
o cümleden sonra hiç konuşmadım.
o da bana eşlik etti, öylece denizi seyrettik.
hava soğuktu.
üşüdüğünü hissettim.
"tam ceketi çıkartıp üzerini örtsem mi lan acaba" diye düşünürken eylül başını omzuma koydu.
hastanedeki gibi hissettim kendimi, bırak ceketi çıkartmayı o an hiç bozulmasın diye hareketsiz bir şekilde saatlerde durabilirdim.
saatler sürmemişti ama bi süre öyle de yaptım.
tahminimce saat 3'e geliyordu.
ben de çok üşüyordum ama sırf o üşüyor diye
-hava çok soğuk kalkalım mı artık. dedim
kolundaki saate baktı.
saat beni hemen hemen doğruluyordu
saat 3'ü çeyrek geçiyordu.
-birazdan kalkarız. dedi başını omzumdan kaldırmadan.
aradan bi 10 dk kadar geçmişti ki
-bana bi su alır mısın çok susadım. dedi
o zaman şimdiki gibi değil, sahilde sabaha kadar açık tekeller vardı.
onlardan biri burdan görünmüyordu ama yerini biliyordum 10 dk'lık yürüme mesafesindeydi.
"giderken alırız ya da zaten birazdan kalıcaz" demeyi bile düşünmeden kalktım yerimden.
gecenin o saatinde onu orada yalnız bırakacağım için aklım fazlasıyla onda kalacaktı ama "beraber gidelim" diyemedim, "öyle olsa benden istemezdi zaten" diye düşündüm. bi an arabayla gitmeyi düşünsem de araba ters yönde olduğu için daha fazla vakit kaybedeceğimi düşünerek
koşar adımlarla hatta bazen koşarak tekel büfenin yolunu tuttum.
2 küçük su aldım.
gidip gelmem 15 dk kadar sürmüştü tahminimce.
döndüğümde eylül yerinde yoktu.