*
getirdiğim çantadan yatarken giydiğim giyecekleri çıkartıp
üzerimden çıkarttıklarımı salondaki sandalyenin üzerine koydum
uykum yoktu ama
kafam doluydu.
düşünecek çok şeyim vardı.
özlemlerim vardı,
ablamın doğuramayacağı bir bebeği ve bi kaç gün sonra kürtajı vardı.
ama başım çok ağrıdığı için direk uyumaya çalıştım.
hemen uyumayı başaramadım ama hiç bir şey düşünmeden daldım uykuya.
sabah olmuştu.
istemsizce yatağımdan fırlayıp camdan dışarı durağa baktım.
çardakta yine 2 kişi durağın önünde de 4 araba vardı.
duvardaki saat 9'u gösteriyordu.
önce durağa geçicek
kendimi bi gösterecek sonra da kahvaltı yapmak için eniştemin börekçiye gidecektim.
ama cebimde 5 kuruş paranın olmaması planları değişitirdi.
önce durağa geçtim, sonra aç aç müşteri bekledim,
ilk müşteriye çıktıktan sonra yapacaktım kahvaltı.
karşı binadan çıktığımı gören taksiciler meraklı gözlerle bana baktılar,
"yeni evim" diyerek espriyle karışık meraklı bakışların cevabını verdim.
bi daha da sormadılar.
rüstem abi normalde "hayırdır ne iş" diye sorardı ama,
bana tavırlı olduğu hal ve hareketlerinden belli oluyordu.
haklıydı da adam.
hiç bir şey söylemeden öyle kafama göre durağa geliyor canım istedi mi gidiyordum.
ki bu tarz hareketler rüstem abinin hiç sevmediği hareketlerdi.
o yüzden işe güce ağırlık verip ondan sonra gönlünü alacaktım.
şansımı gibeyim ki 1 saat olmuş sıra hala bana gelmemişti.
çok feci acıkmıştım ama daha benden önce 2 kişi daha vardı sırada.
derken rüstem abi seslendi içerden
-ömer seninki arıyor, fırla. dedi
benimki aslında "eylül"dü ama bunu henüz kimse tam bilmiyordu, bu halde eylül'e "seninki" demiyeceğine göre arayan aysel'di.
yetişkin bir aysel beni ancak bu kadar mutlu edebilirdi.
açlık işte beyler, fırladım yerimden.
"ama acaba kendi evinde miydi, ablamda mıydı?" diye düşündüm.
"ablamda olsa taksiyi oraya isterdi" diye düşünerek direk sürdüm aysel'in evine.
kapının önüne gelince korna çaldım.
bi 5 dk bekledim hareket yoktu.
bi daha korna çaldım ve 5 dk daha bekledim yine yoktu.
normalde zaten hep bekletirdi kapıda ama en azından benim olduğuma emin olmak için perdeyi aralar camdan bakardı.
bu sefer o da olmamıştı.
daha fazla uzatmayarak sürdüm arabayı ablamın evine.