Kardeşim benim. Başın sağ olsun.Ben de kardeşimi kaybettim 2 yıldan biraz daha fazla oldu.8 yaşındaydı daha öldüğünde, lösemiydi. benim hatırlayabildiğim bi son öpücük bile yok be.izmirde hastanede kalırlardı annemle, babam hastane bahçesinde arabanın içinde yatardı kalkardı, ben 16 yaşındaydım yalnız kalırdım evde, yalnız yaşamayı öğrendim. bazen eve gelirlerdi kalırlardı bazen hastaneye giderlerdi, kimi zaman kısa kimi zaman uzun süreli. izmir 2 saat yaşadığımız yerden.en son gittiklerinde 2 buçuk ay kadar olmuştu evden ayrılıp dönmeden hiç orada kalmaları, hatırlamıyorum kardeşimle en son ne konuştum ne zaman öptüm onu, şu anda bunlara o kadar çok kafamı taktımki anlatamam. iyisin yine, en azından hatırlayabildiğin bir sonun var, en azından son kez kardeşini görebildiğini biliyordun ne güzel. en azından farkındaydın.bir gün gelecek sandım ben annemler izmire gitmek için evden ayrılırlarken, gelmedi bi daha kardeşim. çok tuhaf bir his. yakın zamanda gelmelerini heves ediyorsun, öldü diyorlar bi gece.
edit; eksileyen arkadaş sebebini inboxa yazarsa memnun olurum. yazmazsan huur çocuğusun ne alıp veremediğin var ulan yaşadıklarımla?