babamla hiç gurur duyamadım lan çok küçüktüm 4 5 yaşında annemi döverdi ve bi gece terk etti evi o günden sonra doğru düzgün görmedim o kavga bütün aileyi etkiledi abimde aynı taktu önce sigara sonra içki uyuşturucu derken taku çıkmıştı babam gelip onu döverdi bi seferinde baya sağlam dövmüştü kafayı falan lavaboya vurdu ben 7 yaşında felandım annem hep çekmeye çalıştı ama kadın başıyla pek bişey yapamadı ablam çalışmaya başladı abim gene aynı taklara devam etti evden para çalmaları felan sürdü evde hergün bi kavga patırtı daha çocugum lan babamın ne iş yaptıgını bile bilmiyodum böyle ögretmen sorardı babanız ne iş yapıyo gider sınıfın en arkasına otururdum sıra bana gelmesin diye dua ederdim babam çöpcü bile diyemiyodum amk ne iş yaptıgı belli degildi en sonunda memlekete taşındık gene babam yoktu burdada pek bi düzenimiz olmadı abim kaçıp kaçıp gidiyodu babanemler anneme baskı yapıyodu bunlar pek önemli degil belkide ama ben hiç bi zaman babam diyemedim lan baba diyince gözümde bişey canlanmıyo amk baba nedir bilmiyorum herkes babam şöyle böyle diye anlatırdı ben köşeye pusardım hiç babamdan harçlık almadım anneme yük olmamak için ondan da isteyemezdim utanırdım haa belki ölmemiş genede bi baban var lan derseniz keşke olmasaydı beni kötü duruma düşürmekten başka bi taka yaramadı şimdide hiç bi taku kalmayınca bizim yanımıza geldi ve hala kötü komsular arkadaşlar baban ne yapıyo çalışmıyomu geçim nasıl oluyo diyo konu degiştirmeye çalışıyom insana çok koyuyo lan gurur duyamayacagı bi babası olması