ilkokuldan beri sevdiğim bir kız var. hani böyle olur ya her baktığında içinde kelebekler halay çeker falan aynı sınıftaydık ilkokulda ve her gün aynı şey olurdu bana. Bir gün dedim ki açılma zamanıdır orta okul 2. (7.) sınıf olsa gerek ama emin değilim. tabi bende o cesaret yok arkadaşlarından haber yolladım çıkma çıkmak neyse artıkteklif ettim. cevap geldi az düşüneyim diye. la sen 7. sınıf öğrencisisin neyi düşünüyosun ya evlenelim demedik ki. gel zaman git zaman bu düşünme bitmedi. bana cevap gelmedi. ben ikide bir haber yolluyorum arkadaşlarından noldu hala mı düşünüyo diye ses yok. sonra bi gün bi duydum sınıftan başka bi çocukla çıkmaya başlamışlar. 8. sınıfın ilk günleri olsa gerek. ben tabi ağlasam ağlayamıyorum sitem etsem edemiyorum salak gibi bişey oldum. sonra liseye geçtik tabi ben meslek lisesi o düz lise. daha facebook yeni yeni popüler oluyo bende evde açtım bilgisayarı facebookta takılıyorum. bi baktım bu arkadaşlık isteği göndermiş. liseye başlayınca daha bi güzelleşmiş, mavi gözleri tam bi deniz olmuş. içinde boğulursun öyle yani. daha önce yaptığı bütün herşeyi unuttum ben. beni bekletmesi boş yere umut vermesi falan hepside silindi gitti. ben facebooktan konuşmaya başladım yine onunla. çok iyi muhabbet sohbet çok güzel anlaşıyoruz ama ben o konuda hala çekingen. çok yakın bi arkadaşım vardı yusuf. sağolsun onunla dertleşiyoruz, annesi babası köye gidince bunun evde kalcaz deyip sabaha kadar derya'nın temsili isimkapısının önünde nöbet tutardık. sırf benim mutluluğum için o çocukta heba oldu. sonra ben açıldım buna. dedim ben seni seviyorum, ama burda (facebook sohbet pencersi) konuşmayalım bi yüz yüze konuşalım dedim. tamam dedi. yeri zamanı ayarladık. yer mahalledeki bi park. parka gittik benim yanımda yusuf var onun yanında da bi arkadaşı. ben deryayla yürümeye başladım, dedim ne diyosun. ya sen çok iyi birisin ama benim sevgilim var! dedi. e iyi dedik yine eyvallah. gel zaman git zaman biz çok nadirde olsa yine konuşuyoruz. bi gün sevgilisine demiş mfozkan diye bi çocuk var ilkouldan beri arkadaşım beni seviyo diye. tabi doğru olanını yapmış bişey diyemiyorum haklı sonuçta o senin sevgilin bilmesi gerek. çocuk telefon etti bana ... camiinin önüne gel konuşcaz diye. bende tamam dedim hemen yusufa telefon ettim dedim olm böyle böyle sen uzaktan bak kalabalıklarsa gel yanıma tekse takıl orda diye. ben çıktım abi bi baktım 4 kişi bekliyo beni. iyi dedik gittik s.a - a.s faslı. konuşamaya başladık dedi bi daha rahatsız etmicen. bende rahatsızmı oluyomuş dedim erkekliğe tak sürdürmücez ya. olmasa da etmiceksin dedi biraz atarlandık birbirimize ama diğer elemanlar biliyo ben o mahallenin çocuğuyum diğer eleman yabancı. bana bişey olsa ordan sağlam çıkamazlar yusuf damladı o arada montunun içine sopayı sokmuş gelmiş. tokalşırken bunlara gösteriyo sopayı. bebeler anlıyo durumu. orda olay olmadan gidiyolar ama ben orda en büyük dayağı deryadan yiyorum. diyorum demekki benden rahatsızmış. aradan biraz daha zaman geçiyo ben konuşmuyorum haliyle madem rahatsız ne haddime benim konuşmak. o mesaj atıyo biraz mesajlaşıyoruz falan iyi hoş güzel baktım olacak gibi değil tamamen kopartıyoruz iletişimi. sonra ben üniye gidiyorum ama o benim unutulmazım sürekli kafamın ucunda o var. bu ilk yıl kazanamıyo bi yeri orda kalıyo o dönem yine konuşmaya başlıyoruz az biraz. ikinci yılında adıyamana gidiyo üniversite okumaya. ben dayanamıyorum yine diyorum ben seni unutamadım. en azından bi şans ver diye. tamam diyo biraz bi deneyelim. denememiz 3 gün sürüyo. olmadı deyip kestirip attı. tabi öncesinde ben ordaki arkadaşlarını falan az çok öğreniyorum. şu kim bu kim diye ara ara soruyorum. elemanın tekini soruyorum normal arkadaşım diyo ama çok kıllanmıştım ondan. yaz dönemi geliyo ben de o da memleketteyiz. arada buluşuyoruz falan ramazanda sabaha kadar muhabbetler vs. ertesi sene bi öğreniyorum o elemanla sevgili olmuşlar. benim üni bitti. bi yıldan fazla çeşitli işlerde çalıştım. bi yıla yakındır da ankarada kurumsal bi şirkette çalışıyorum. ben buraya geldim geleli daha çok özlüyorum onu. onun sevgilisiyle olan fotoğraflarını gördükçe daha çok içim acıyo. en son ikisinin bi fotoğrafını gördüm. benim kendi memleketimde her gün geçtiğim caddelerde sokaklarda el ele geziyolardı. dayanamadım bi gün hafif alkollüyken yine yazdım. "ben senin için geberiyorum senin yaptığına bak". dediği şeyse "ben onunla ciddi düşünüyorum ailemle tanıştı."
sanırım ayrılmışlar. o hala memlekette bi yerde çalışıyo. ben ankaradayım. belli etmemeye çalışsamda hala köpek gibi seviyorum. sırf onun yüzünden hiç bi kıza bağlanamıyorum kimseyi sevemiyorum. silemiyorum onu. nereye kadar sürer onu da bilmiyorum. ama gittiği yere kadar sevmeye devam etcem. o benim hayalimin gelini...

bu şarkı ikimizin değil sadece benim şarkım.
http://www.youtube.com/watch?v=RLT0RqC2D9U