ve bununla gurur duyuyorum. evde türkçe ve arapça konuşuruz, osmanlı zamanında dedelerim başıbozukluk ve mücahidlik mesleğini icra ederlerdi, geçimlerini genelde savaşlarda kazandıkları ganimetlerle sağlarlarmış. cezayirdeki sülalemizin lakabı "tobji'dir(topçu). hatta dedelerimden biri barbaros hayireddin paşa'nın donanmasında ispanyol kafirlerine karşı savaşmış ve şehit düşmüş.
benim için de türklere hizmet etmek bir şereftir, bugün savaş çıksa dedelerimin hatırına en ön cepheye seve seve koşarım...
yurtdışında bir türk ile karşılaştığımda tuylerim diken diken oluyor, çok seviniyorum. fakat maalesef bugün ki türkler sanırım eskisi gibi değil, suan türkiyede yaşıyorum, büyük bir türk şirketinde çalışıyorum ve burdaki insanlar gavurlaşmış gibi zoruma gidiyor...
dedemin anlattıklarına göre eskiden türkler mert ve savaşçı kişilermiş, bugün ise sanki hepsi birer ikoncan.
not: resimdeki kişi öz be öz büyük dedemdir. 1853 kırım savaşında yer almıştır. fotoğraf 1865'te çekilmiştir. fransız ulusal kutuphanesinde saklanmaktadır.
soru sormak isteyen varsa sorabilir.