eskişehir 2 eylül çarşı tramvay durağının ilerisindeki turkcell bayinin oradaki ara sokaktan her sabah ekmek almaya giden yaşlı bir bin var. dıbına kodumun delisi. her sabah aynı saatte elinde ekmek poşetiyle oradan geçer. yine onun oradan geçeceği saatte geçtim kenara elinden horoz şekeri alınmış bir çocuk gibi ağlamaya başladım. sık kırığı yanıma yaklaştı elini omzuma koydu. neden ağladığımı sordu. huur çocuğunun ağzı leş gibi kokuyordu. insan dişini fırçalar arada aq. ekmek alcaktım 5 liramı kaybettim dedim 12yaşında bir çocuk gibi ağlıyordum resmen. at yarağı inandı çıkardı cebinden 5 lira verdi. ulan hiç beklemiyordum. moralim bozuldu cidden ağlamaya başladım haykıra haykıra. ne oldu lan dedi gibtimin delisi dedim cidden para vereceğini bilseydim dedim 10 liramı kaybettim derdim dedim. bozuldu amın feryadı durumu caktırmamak içinde 5 lira daha verdi güldü ensemi sıvazladı yolladı beni.