eskileri özleyen yok mu ya

kendimi ifade edebildiğim tek yerdi.
rezil, ahlaksız, kasmayan, kalbinde sinsilik taşımayan, adam gibi adamlar ile hayatın zorluklarından ve gerçeklerinden kaçmak için sığındığımız fakir binlerin, harun abilerin toplanma alanı.
hepimiz, fakir binlerdik.
hepimiz, harun abilerdik.
gri ekranımız ile mutluyduk. yazardım, uzun uzun. kızarlardı bazen.
- özet geç lan bin. derlerdi.
bazen de;
- efkarlandık riyis. patlat bi hikaye neşemizi bulalım.
kasmadan, yargılamadan, küsmeden.
yok. çok düşündüm, ben hiçbir internet sayfasının köpeği olmam. kendimden birşeyler bulmam. kendimi ifade etmek için, gerçek hayatı tercih ederim.
ama;
çok şeyler buldum. inci'de.
hep kaçtığım, sanal alemlerden.
liseli ergenleri, ılık zütlüleri, harun abileri, hikayeci dedeleri, fakir binleri.
yaşadık, doya doya.
gibko sözlüklere saldırıyorduk.
- lan ne güzeldi. ciddiyim.
organize olurduk, hesaplarımızı alırdık. bir gece ansızın çökerdik.
ertesi gün. tartışırdık. zütümüz, üçbuçuk atardı. bizi mahkemeye verecekler falan.
şimdi bakıyorum da.
salla. babacığım, salla.
çöplüğe çevirdiniz. bildiğiniz çöplük.
adam başlık açmış.
annem çok rahatsız.
ananı gibeyim yazmış, lan birkaç kansız. kontrolsüzce doldurulan, onlarca gereksiz adamı kontrol edemediler. işim olmadı, modlarla falan. tanımam bilmem, kendi iç hesaplaşmalarını.
anarşık filimlerden ve efkarlı şarkılardan çok etkilenen bir kafa yapıları var. modlar, çok kaptırıyor, kendilerini. ibiş maskelerine falan. ne tak yerlerse yesinler.
binleri özlüyorum ben. fakir binleri, harun abileri, ılık zütlüleri, liseli ergenleri. gri ekran riyisi, bordolu riyisi özlüyorum.
- hızlı yaz lan. angut, zütün mü kalktı? bin. diye, sitem eden binleri özlüyorum.
samimiyetini özlüyorum.
kişilerin, arsız itlerin sahiplenme çabalarına sadece midem bulanıyor.
kendilerini öne çıkarıp, bu kadar insanın, hayatın gerçeklerinden bir parça olsun kaçmak için sığındıkları bu çatıyı yıkan, yağmalayan, kendi egoları için kullanan, ciğeri baeş para etmez kansızların, timsah göz yaşlarını izliyorum.
fakir bin kardeşlerimi, özlüyorum.
arsızlıklarını, utanmazlıklarını, rezilliklerini, kepazaliklerini, özlüyorum.
yolunu şaşırmış bir çocuk vardı.
konya'da kalmış bir gece vakti. yatacak yeri yok. cebinde parası yok. son çare inci sözlüğe bir başlık açmıştı.
- yatacak yerim yok panpalarım.
gibilerden.
onlarca, yüzlerce adam işi gücü bırakıp bu adama yatacak bir yer bulmak için yırtındı.
bu kadar samimi, düzgün adam gibi adamı harcadınız ya.
onlarca başlık açıldı.
tutunacak dalı olmayan adamların;
-son bir umut.
diyerek, sığındığı bir samimiyet ortamıydı.
bir çok dertli adam, derdine çare buldu.
bu kadar, adamı gibinizde oynattınız ya.
sonu falanca biten entriye telefon verenlerinizin, gibik anarşık maskelerinizin, olan bitenden kastığınız egonuzun dıbına koyayım.
Edit: ben bu yazıya internette rastladım ağlamaklı oldum okuyunca sizlerle paylaşma istedim sevgili yazar kardeşlerim -ve sözlüğün dıbına koyan liseliler-